Het is zondag avond terwijl ik dit type en zowel Neal als Tom liggen in bed. We hebben een fijn maar druk weekend achter de rug en ik geniet even van de rust om me heen. Afgelopen week ben ik weer bijna elke dag druk geweest met de studie, al het huiswerk en de voorbereidingen voor de komende lesdag zijn klaar en nu is het tijd om jullie bij te kletsen; want oh wat hebben we 2 leuke weken gehad en wat hebben we veel gedaan. Lees je mee?

Het is toch even wennen hoor, niet elke week een blog uploaden. Ruim een jaar heeft het wekelijks bloggen zo in mijn systeem gezeten dat het toch een beetje gek voelde om vorige week niets te plaatsen. Wel merk ik dat het me nu veel meer rust geeft, dus dat ik een goede keuze heb gemaakt om nog maar een keer in de twee weken te uploaden. Natuurlijk hebben we weer de nodige dingen gedaan en beleeft de afgelopen tijd dus lees snel verder dan neem ik jullie mee.

Zoals een aantal van jullie al was opgevallen was er vorige week geen nieuwe blog. Dat komt omdat ik afgelopen dinsdag met mijn nieuwe opleiding ben begonnen en hier moest ik nog wat dingen voor voorbereiden. Ik ben daarom de afgelopen week ook gaan nadenken over deze blog en hoe ik dit voor me zie met de opleiding. Want ik denk dat het wel aan jaar bikkelen gaat worden, deze opleiding gaat tijd vragen en is niet met twee vingers in de neus gedaan. Daarom heb ik besloten de knoop door te hakken en van nu af aan om de week een nieuwe blog te uploaden. Ik ga dus wel gewoon door met het bloggen alleen moet ik het even gaan combineren met de studie.

En wat voor week. De blog van vorige week eindigde ik met de woorden; ik hoop dat de nieuwe week een stuk vrolijker en minder emotioneel/stressvol wordt. Het is maar goed dat we niet in de toekomst kunnen kijken want dat viel toch een beetje tegen. Lees je mee?

Ik sloot de blog van vorige week af met het verdrietige nieuws dat mijn opa in zijn slaap geheel onverwachts (voor zover dat kan als je de prachtige leeftijd van 90 hebt mogen bereiken) was overleden. Het was daardoor een week vol emoties. Tom was nog op oefening wat in hield dat ik alleen was met mijn verdriet. Gelukkig had ik steun aan Shindy en kreeg ik veel lieve berichtjes van vriendinnen uit Nederland. Maar toch was dit anders en dat maakte het aan de ene kant misschien juist luchtiger. Neal gaf afleiding en zorgde voor een glimlach op mijn gezicht en omdat je ver weg bent word je niet de hele tijd geconfronteerd met wat er speelt. Maar zodra Neal naar bed ging was ik wel alleen en was er alle tijd om na te denken. Er was geen rouw bubbel om in te kruipen samen met de rest van de familie en dit was best pittig. Gelukkig werd ik telefonisch op de hoogte gehouden van alles wat er gebeurde en wat ben ik trots op mijn familie die alles volledig samen heeft gedaan en geregeld.

Een aantal van jullie was het al opgevallen, vorige week was er geen nieuwe blog! Ik zat namelijk even niet zo lekker in de wedstrijd. Tom was zoals je in de blog van twee weken geleden kon lezen weer op oefening gegaan, en hoewel dit de eerste dagen best lekker was viel het me tegen het weekend aan toch zwaar. De dagen duren twee keer zo lang en momenteel zit Neal in de (volgens internet) laatste slaapregressie... Laten we hopen dat dit de laatste is want hij is heftig! We hebben nachten van amper 3 tot 4 uur slaap. Verder kreeg ik een week eerder dan normaal last van het maandelijkse feestje en had Neal echt 2 rampzalige dagen met alleen maar huilen, gillen en zeuren.