Week 1

Disclaimer: Deze blog is een beetje saai en ik heb ook niet veel foto’s gemaakt van de dingen die we gedaan hebben.  Sorry alvast daar voor volgende week weer beter.

De eerste blog na de feestdagen en vakantie. Back to het normale leven! Hoewel de vakantie hier net als in Nederland tot vandaag (de dag dat deze blog online komt) duurt, ging Tom gewoon 2 januari weer aan het werk. Hij was alleen met een andere collega, en kon dus rustig beginnen. Hij had kortere werkdagen dan normaal en zo konden we nog even in de vakantie modus blijven zitten. Benieuwd naar wat we deze week gedaan hebben? Lees dan gauw verder dan neem ik je weer mee.

Alsof ik niks beters te doen heb dan 1,5 uur wachten?

Na dat we een heerlijke nieuwjaarsdag hadden gehad op het strand, ging dinsdag morgen de wekker van Tom na twee weken vakantie weer vroeg. Na dat ik Neal had klaar gemaakt voor de dag en we samen hadden ontbeten kwam Mariëlle binnen. Ik heb aan mijn blog gewerkt en een chailatte gedronken, niet heel bijzonder maar zo fijn om na twee weken vakantie weer even alleen te zijn. Toen ik thuis kwam was werd ik verwelkomd door een spelende Tom en Neal. Het is zo leuk om te zien dat nu Neal groter wordt hij steeds meer naar Tom toetrekt en ze elkaar echt gevonden hebben. Ik geniet daar ontzettend van. Tom had zoals verwacht een korte werkdag gehad en Mariëlle daarom al op tijd afgelost. Tom en ik zijn vandaag begonnen aan de Netflix serie ‘fool me once’ een nu al bizar goede serie, zeker een aanrader. ’s Woensdags begon ik de dag met het afgaan van alle kantoortjes om de rekeningen te betalen. Het feit dat het in Nederland allemaal automatisch afgeschreven wordt heb ik echt voor lief genomen. Man man man, ik heb voor 3 rekening bij 3 verschillende bedrijven in totaal meer dan 1,5 uur gewacht. Ik was overduidelijk niet de enige die het nieuwe jaar schoon en zonder openstaande betalingen wou beginnen maar echt, je hebt toch wel wat beters te doen? Toch lijkt niemand het vervelend te vinden want iedereen zit op zijn dooie gemakkie, ze zijn natuurlijk ook niet anders gewend. Eenmaal thuis kwam ik er achter dat er iemand tegen mijn auto aan had gezeten, niet alleen zat er rode verf op, maar ook bleef mijn achteruit rij piepje aan een stuk door piepen. Zwaar irritant vooral dat dus de gene die dit gedaan heeft zijn verantwoordelijk hiervoor niet heeft genomen.

Ik ging naar huis met het idee dat we een onderontwikkeld kind hebben.

Donderdag begon ik de dag met even gezellig bijkletsen via facetime met vriendin Marit. Neal en ik deden boodschappen en reden rond 10 voor 2 naar het wit gele kruis. Na dat ik Neal had aangemeld en hij gewogen en gemeten was mochten wij in de wachtkamer met 2 andere gezinnen plaats nemen. Je gelooft het niet, maar na 50 minuten gewacht te hebben waren we eindelijk aan de beurt. Neal was er ondertussen goed klaar mee en had helemaal geen zin meer in de onderzoeken en testjes van de arts. Hij moest bijvoorbeeld een propje papier zowel met links als rechts oppakken. Dit deed hij alleen met links. Meteen kreeg ik te horen dat wij hier op moesten letten en hem meer stimuleren want anders zou de motoriek in zijn rechter hand niet goed op gang komen. Ook moesten wij hem meer stimuleren (alsof wij dit nog niet doen) om te praten, het feit dat hij alleen mamama en papapapa zegt was absoluut niet voldoende. Ik was nogal verrast; had deze dame niet door dat dit een kind van amper een week 1 jaar is? Toen Neal vervolgens de onderzoekskamer door stapte reageerde de arts hier niet op zoals ik had gehoopt. Wij moesten het lopen minder stimuleren omdat anders zijn andere ontwikkelingen langzamer zouden gaan... Ik wist niet wat ik hoorde. Wij stimuleren namelijk niks, Neal is ontzettend snel met kruipen, lopen en klimmen vind dit ook erg leuk om te doen. Ik de trotse mama ging verbouwereerd naar huis met het gevoel alsof ik een onderontwikkeld kind heb. Thuis was Tom net zo verontwaardigd maar zei wel dat ik het los moest laten en dat wij het beste weten hoe het met Neal gaat. Dit is zeker waar maar toch na een week merk ik dat het me nog wel een beetje dwars zit.

Weekend!

Vrijdagavond had Tom besloten om te koken, hij wou biefstuk a la Loetje maken en daar zei ik natuurlijk geen nee tegen! Het hele huis rook heerlijk en de smaak was perfect. Zo mag hij zeker nog vaker koken haha. Om kwart over 6 reden we naar de AirPort om Shin en Ger na 2,5 week vakantie op te halen.

Zaterdag reden we aan het begin van de middag naar Divi Beach. We hebben heerlijk 3 uurtjes gespeeld en genoten van het zand en de zee. Nu we voor Neal niet meer een complete volksverhuizing mee hoeven te nemen is het zo veel makkelijker om even voor een paar uurtjes te gaan. Alle drie waren we moe maar voldaan toen we thuis kwamen. Na dat Neal had gegeten, we aten pizza en meneer vond het geweldig! brachten we hem naar bed. Mariëlle kwam oppassen want we hadden de verjaardag van Irene. Het thema was roze en/met glitters. Tom had niks roze dus ik had roze voor twee aan en was een complete zuurstok. Rond 21:00 appte Mariëlle dat Neal door vuurwerk wakker was geworden en niet meer wou slapen en mede daardoor stapten we om 22:30 de woonkamer binnen waar de kleine meneer vrolijk op de bank zat. Na een onrustige nacht, we denken dat Neal officieel last heeft van de 12 maanden slaapregressie hadden we een heerlijke zondag. Tom en ik keken onze serie af en Neal speelde met zijn auto’s. Rond 16:00 kwamen Shin en Ger met de kids en werd er gezwommen en samen gegeten. Een fijne afsluiting van het weekend en de vakantie.