Week 4

Gepubliceerd op 31 januari 2024 om 03:39

Hi leuke mensen welkom bij een nieuwe week blog.

Ik heb jullie veel te vertellen want deze week was zo leuk! Zo had Neal zijn wen dag op de opvang, ontdekten we nieuwe plekjes op het eiland. Had ik een middag totaal “out off my comfort zone” en beleefden we onze eerste Arubaanse feestdag. Zoals ik al er is genoeg te vertellen dus ik begin snel, veel lees plezier 🤎!

Dia di Betico

Woensdag begon met een beetje selfcare. Mama en ik hadden een afspraak staan bij mijn nagelsalon waar ik moest toegeven aan de carnavals nagels. Vrij heftig voor mijn doen, maar wel erg leuk. De kleuren matchen met de kleuren van de groep en de outfit. Mama is gegaan voor een gellak op handen en voeten en koos voor kleine palmbladeren met op elke vinger een klein bloempje heel schattig! Na deze ontspannen ochtend deden we boodschappen en kwamen Shindy en de jongens en Roos ’s avonds gezellig langs om pannenkoeken te eten. Donderdag was het feest op Aruba namelijk dia di Betico ofterwijl “Betico Croes Day”.

“Betico Croes Day”

Gilberto Francois “Betico” Croes (geboren 25 januari 1938 – overleden op 25 november 1986) was een voormalig leraar en politiek activist die hielp om Aruba haar “Status Aparte” te bereiken binnen het Nederlands koninkrijk.  Dit werd uiteindelijk in 1986 gerealiseerd en vanaf toen was Aruba zelfstandig lid van het koninkrijk der Nederlanden. Op de geboortedag van Betico toont Aruba respect voor haar grootste staatsman met deze nationale feestdag.

IMG_0378.jpeg

We begonnen deze feestdag bij het National archaeological museum van Aruba. In dit museum  kregen wij op een interessante leerzame manier een inkijk in het ontstaan en de bewoning van Aruba over de laatste 3500 jaar. Het was op deze feestdag ook super leuk geregeld voor de kinderen, zo kreeg Neal een stempel, soort tattoo (natuurlijk gewoon afwasbaar) zoals dat vroeger gedaan werd en was er een gedeelte ingericht met spelletjes. Na dat we het museum door waren reden we naar het strand. Hier hebben we heerlijk gelegen, gespeeld en gezwommen. Rond een uur of 3 begon het wat te regenen en daarom besloten we bij tacobell wat te gaan eten – i love tacobell. Toen we het eten op hadden gingen we door naar Hunga (de indoor playground) om de laatste energie er uit te gooien met Shindy, haar moeder en de jongens. Het was een hele leuke dag.

Alles in me schreeuwde; neem hem mee, laat hem niet achter

Vrijdag was het zo ver, Neal had zijn eerste wendag op de opvang. Dat vond ik persoonlijk intens. De hele ochtend had ik buikpijn en toen ik in de auto zat om hem weg te brengen schreeuwde alles in mij; neem hem mee, laat hem niet achter. Na bijna een jaar samen te zijn geweest, op 2 ochtendjes per week bij Mariëlle na was dit een grote stap. Misschien wel groter voor mij dan voor Neal. Die stribbelde iets tegen toen we aankwamen maar nadat ik hem binnen op de grond had gezet begon hij meteen zijn ontdekkingstocht. Het wennen was van half 9 tot 12 en in de tussentijd kreeg ik leuke foto’s en appjes dat hij het goed deed dus dat was fijn. In de auto na dat we Neal hadden opgehaald viel hij in slaap en heeft ruim 2,5 uur geslapen. Hij was natuurlijk helemaal op van alle indrukken en andere kindjes.

Model voor 1 dag - Wat een ervaring

Zaterdag gingen papa en mama met Neal op pad. Om 9 uur reden ze naar de dierentuin voor een gezellige ochtend samen. Ik had daardoor het rijk alleen wat fijn was want het was voor mij een ‘spannende’ dag. Ik had namelijk een interview en fotoshoot gepland staan voor Vrouw (het magazine van de Telegraaf). Een paar maanden geleden was ik hier voor benaderd door de hoofdredactrice en samen met 3 andere Nederlandse vrouwen die om verschillende reden op Aruba woonden waren we vandaag uitgenodigd in het “Embassy Suites hotel”. Mijn afspraak stond om 12 uur en ik werd buiten al opgewacht door Marieke (de hoofdredactrice), zij bracht mij naar Bart die mijn haar en make-up zou verzorgen. Terwijl hij bezig was begon Marieke met het interview; hoe ik op Aruba terecht ben gekomen, wat ik van het eiland vindt, wat ik het meest en juist het minst mis van Nederland. Of ik mij hier thuis en veilig voel en of wij ooit nog terug zouden willen naar Nederland. Het werd een leuk gesprek en na dat het interview klaar was mocht ik met Feriet en Bart mee voor de fotoshoot. In de tuin van het hotel, bij het volle zwembad. Een behoorlijk drempel om even over heen te stappen want je zag natuurlijk genoeg mensen kijken en denken; wat gebeurt daar. Ik mocht plaatst nemen bij het restaurant eerst leunend tegen een hek, toen zittend op het hek en vervolgens moest ik nog rondjes lopen op het grasveld. Ik ben blij dat ik heb durven vragen of Bart foto’s met mijn telefoon wou maken zodat ik voor in mijn blog wat achter de scherm beelden heb. Het was een hele leuke middag, intensief en ik ben blij dat ik geen model ben haha. Maar ben een ervaring rijker. Wanneer het interview en dus het magazine in de winkel ligt weet ik nog niet, van te voren krijg ik dat te horen en dan weten jullie het ook! Omdat Neal die middag nog een middag dut besloot te doen tot 17:00 konden we na het eten nog lekker gaan wandelen bij casibari rock formation. We hebben de zonsondergang gezien en daarna nog wat gedronken bij een aangrenzend restaurant/bar. Het was wederom een hele volle dag, maar ik geniet met volle teugen. We sloten de week af met voor papa een geweldige (zon)dag. Hij heeft eindelijk schildpadden gezien tijdens het snorkelen. Zo leuk dat zij dit soort dingen nu ook zien en met eigen ogen kunnen beleven! Na dat we bij tres trapi waren geweest voor het snorkelen reden we door naar divi waar we de middag verder op het strand doorbrachten.

Tom is weer thuis!

Maandag kwam Tom eindelijk na 2 weken oefening weer thuis, Neal’s koppie toen hij Tom zag is echt onbeschrijfelijk. Hij is zo blij en kan niet stoppen met lachen naar zijn vader. Echt heerlijk om te zien. Ook zijn we deze week begonnen met de maaltijden van Purely Green. Dit is een concept van Nederlandse eigenaren waarbij je op maandag een menu krijgt en kunt kiezen welke dag je ‘mee eet’. Zij koken het eten en deze kun je dan of laten thuis bezorgen of ophalen. Het zijn gezonde, gevarieerde en bovenal lekkere maaltijden met een dik pluspunt dat je dus zelf niet meer hoeft te koken. Dinsdag ochtend moest Tom meteen weer aan het werk, er staat over 4 weken alweer een oefening naar Amerika gepland en er is daarom geen tijd voor rust. Papa mama Neal en ik gingen daarom wederom weer een dagje met zijn viertjes op pad. Om half 9 reden we naar Arikok national park. Hier hebben we rond gereden en 2 grotten bekeken; de fontein grot en de quadirikiri grot. Hebben we gezeten aan een prachtig wit strand, en hadden we uitzicht over heel Aruba op een hoog uitkijk punt. Echt een dikke aanrader als je ooit op Aruba bent om naar Arikok National Park te gaan. Ik was er tot nu toe nog niet eerder geweest maar weet wel dat ik hier vaker heen ga. Wat is het een prachtig natuurgebied. Na dat we ruim 5 uur in het park hebben doorgebracht lunchten we bij bright bakery en scoorde ik voor mijn carnavals pakje de laatste dingen. En toen was de week (voor in deze blog) alweer voorbij.

Ik heb niks te veel gezegd toch? Genoeg beleefd deze week en nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte. Volgende week ben ik er weer; dan vertel ik je alles over mijn eerste carnavalsparade en over het afscheid van papa en mama want zondag komt aan hun vakantie alweer een einde. Voor nu bedankt voor het lezen, en hopelijk spreek ik je volgende week weer ☀️!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.