Week 9

Een dubbele week waar in Neal beter was en werd weer ziek, we weer voor 3 weken afscheid namen van Tom maar ook genoten van quality time en veel gezellige dingen deden. Ik begin gauw, lees je mee?

Altijd overal wachten, wachten en nog eens wachten

Woensdag was een leuke dag! Na dat ik Neal bij de opvang had afgezet reed ik door naar het kantoor van Elmar en Web* hier betaalde ik de maandelijkse rekening om vervolgens door te rijden naar de bank om te regelen dat ik contactloos kan betalen met mijn Arubaanse pas. In Nederland kan je al dit soort zaken allemaal digitaal regelen maar hier sta je gewoon minimaal een half uur al dan niet langer te wachten tot je aan de beurt bent! Het bankgebouw zelf was een plaatje, ik had een leuke podcast op en daardoor ging de tijd gelukkig snel, maar man wat kan dit allemaal een stuk efficiënter zeg haha! Eenmaal thuis heb ik alles ingepakt en toen Tom thuis kwam van het sporten zijn we naar het strand bij de low rise (dit is de straat waar alle laag gebouwde hotels staan) gereden. Hier zochten we een plekje uit en hebben we weer heerlijk een aantal uur op het strand doorgebracht.

*Elmar – energie leverancier en Web is voor het water.

Besef en geluksmomenten!

De quality time die we hier hebben, hadden we in Nederland alleen als we dit planden. We werkten natuurlijk allebei en hielden er ook een druk sociaal leven op na. Toen Neal eenmaal was geboren verhuisden we al vrij snel naar Aruba en hier hadden we in het begin nog geen opvang waardoor hij altijd gezellig overal mee naar toe ging. Maar toch maakt het me zo intens gelukkig dat Tom en ik hier nu meer tijd met zijn tweetjes hebben. Gewoon spontaan (wanneer Tom vrij is en Neal naar de opvang haha) naar het strand rijden voor een lunch, een cocktail of gewoon om lekker even te zonnen en dat we op die manier echt even tijd voor elkaar hebben. Ik ben in heel veel opzichten dankbaar dat wij op dit schitterende eiland mogen wonen, en dit is zeker een deel daarvan.

Donderdag ochtend ging Tom weer naar de sportschool en begon ik de dag met Neal bij de Starbucks. Ik bestelde voor hem een babycchino, dat is opgeklopte melk in een espresso bekertje en voor mij zoals altijd een iced chai latte. Neal speelde en klom op alle stoelen. Uiteindelijk dronk hij ook meer van mijn chai latte dan van zijn eigen drinken, maar dat had ik natuurlijk kunnen verwachten haha. We deden boodschappen en Neal ging voor het eerst in een auto winkelwagentje. Die glimlach op zijn gezichtje was onbetaalbaar. Shin en Ger kwamen met de kids eten en we bespraken het hotel voor de vakantie. Alles is nu geregeld en het aftellen kan beginnen.

Een ziek kindje en een afscheid wat geen afscheid was 

De nacht naar vrijdag was drama. Neal werd weer ziek en heeft zeker 6 keer overgegeven. Dit voor de eerste keer in zijn leventje en och wat is dat zielig. Ik besloot bij hem te gaan liggen zodat ik hem in de gaten kon houden. Tom zijn wekker ging vroeg, om 5 uur moest hij in de auto zitten naar de kazerne en omdat ik bij Neal had gelegen de hele nacht hadden we niet echt afscheid kunnen nemen. Dit maakte me wel een beetje verdrietig. Gelukkig ging het met Neal een stuk beter, die had oke geslapen, hield zijn ontbijt en drinken binnen en speelde fijn. In eerste instantie had ik besloten dat hij niet naar de opvang zou gaan, maar hij voelde zich zo goed en ik was zo moe.. (had zelf de hele nacht wakker gelegen, bij elk geluidje dacht ik dat hij weer zou beginnen met spugen) dat ik toch besloot hem weg te brengen. Tom was nu weg dus ik zou alle zorg alleen moeten doen en dat ging ik echt niet trekken na zo’n nacht. Ik had schuldgevoel alom toen ik naar de opvang reed want hoe egoïstisch dat ik mijn zieke kind (die niet ziek meer was) toch naar de opvang bracht. Uiteindelijk was dit gelukkig een top keuze, Neal had een fijne dag speelde heerlijk en had nergens meer last van. Ik kon rustig alles van die nacht opruimen, wassen en schoonmaken ENN heb heerlijk twee uurtjes geslapen. Tegen de tijd dat ik Neal weer kon ophalen was ik opgeladen. Zaterdag gingen we voor het eerst naar peutergym, een klein beetje overweldigd door de drukte van alle kindjes speelde Neal en liep hij rondjes terwijl hij zijn oogjes uitkeek. De volgende keer kan en doet hij waarschijnlijk alweer veel meer dan nu, dus het was zeker voor herhaling vatbaar. Zondag ochtend zijn we samen naar de local market geweest bij de Ostrich Farm, ik was alleen zo dom geweest en had geen geld gepind waardoor het plan om daar wat te gaan eten in het water viel. We reden door naar Oranjestad waar we gingen zitten bij de Dutch pancake house, en dit was de beste keuze. We hadden poffertjes met Nutella, banaan en aardbeien en het was heerlijk.

De nieuwe week begon meteen goed, ik belde bijna 2 uur met mijn zusje Demi en Neal en ik hadden heerlijke speeltijd. We dansten, knuffelden en ik werd overmant door happy feelings. Neal was zo vrolijk en we hadden de grootste lol. Toen we thuis een beetje waren uitgespeeld reed ik naar Hunga de indoor playground. Hier speelde Neal in het keukentje, en als brandweer. Ik zag laatst dat in Nederland ook zo’n soort speelparadijs voor kids is geopend. Echt een aanrader als je geen zin hebt in een krijspaleis. Kids kunnen verkleden en er zijn kleine ruimtes ingericht als bijv. Winkeltje, brandweerkazerne, bibliotheek en school. Lekker hun fantasie de vrije loop laten. Super! Dinsdag kwam Mariëlle om met Neal te spelen en reed ik naar oranje stad om daar in de Starbucks aan mijn blog te werken. Shin schoof nog even aan voor een gezellig koffie date en toen mijn blog af was slenterde ik nog wat door de stad. De rest van de middag was rustig en brachten we thuis door.