Week 39

En wat voor week. De blog van vorige week eindigde ik met de woorden; ik hoop dat de nieuwe week een stuk vrolijker en minder emotioneel/stressvol wordt. Het is maar goed dat we niet in de toekomst kunnen kijken want dat viel toch een beetje tegen. Lees je mee?

Neal weer ziek met hoge koorts, zware onweer en Tom voor 5 dagen weg

Dinsdag avond na het eten werd Neal in eens ziek, hij ademde snel en zijn hartslag was ontzettend hoog. Na temperaturen bleek waarom want hij had 39,9 graden koorts. Hij kreeg een zetpil en een extra knuffel waarna we hem snel naar bed hebben gedaan, slapen is dan het enige wat fijn is. Toen ik 2 uur later even bij hem ging kijken was hij nog steeds erg warm en bleek dat de zetpil helemaal niks had gedaan. Die nacht heb ik bij hem op het logeerbed geslapen want ook de daarop volgende zetpil deed niks en Neal bleef warm. Hij trilde en schokte een paar keer waardoor ik meteen aan een koortsstuip dacht. Dit was het gelukkig niet maar het zat me niet lekker en heb daarom die nacht amper een oog dicht gedaan. Neal sliep een stuk beter gelukkig en dat was maar goed ook want zijn lijfje was echt hard aan het werk dit virus te bestrijden. Zijn ademhaling bleef snel en zijn hartslag hoog. Na een nieuwe zetpil die ochtend was de koorts amper gezakt naar 38,9 en daarom toch even de huisarts gebeld voor advies. De assistent stelde wat vragen en na overleg met de dokter moesten we hem genoeg drinken blijven aanbieden aangezien Neal natuurlijk al eens met uitdroging opgenomen is geweest en verder zijn temperatuur goed in de gaten houden anders vrijdag’s weer bellen. Woensdag en donderdag overdag was Neal niet echt zichzelf. In plaats van druk spelen, rond rennen en praatjes voor 10 zat hij als een stil hoopje op de bank tegen me aan. Pas donderdag avond werd hij weer wat meer zichzelf en was de koorts weg. De nacht van donderdag op vrijdag hebben we goed geslapen en Neal at en speelde meteen toen hij wakker werd en daarom besloot ik hem naar de opvang te brengen. Vaak is afleiding goed en omdat hij geen koorts meer had kon dit prima. Op de opvang gaf ik aan dat als er iets zou veranderen ze me moesten bellen. De afgelopen twee weken was ik door alles wat er gebeurd was niet of nauwelijks naar de sportschool geweest en ik was toe aan mijn hoofd leeg maken. Ik genoot maximaal van mijn workout en na een snelle douche kwam Shindy me ophalen om buiten de deur te lunchen. Even Natalja tijd! Helaas was dit van korte duur want tegen half 1 werd ik geappt door de opvang dat Neal na 30 minuten slaap overstuur was wakker geworden. Ik besloot daarom hem op te halen. De ochtend had hij heerlijk gespeeld maar hij was blijkbaar toch nog niet helemaal fit. Eenmaal thuis opnieuw getemperatuurd maar de koorts was gelukkig niet terug gekomen en na dat Neal had gegeten en we samen een filmpje hadden gekeken kreeg hij ook zijn praatjes terug dus dat was fijn.

Zaterdag ochtend reden we met zijn drietjes naar het strand. Een koeltas vol met lekkers en de stoeltjes mee voor een ontbijtpicknick. Dit was heerlijk maar even waren we bang dat het zou gaan regenen toen de lucht helemaal donker werd. Gelukkig waaide het net langs ons heen want na een half uurtje konden we de andere kant van het eiland niet meer zien omdat het daar zo hard te keer ging. De middag brachten we door bij Hunga, waar anders met deze bloedhete dagen haha en het was fijn dat Neal weer lekker actief speelde en lol had na 3 dagen ziekte. Zondag was een chill dag. Tom pakte zijn tas in voor de oefening naar Curaçao waar hij vanavond naar toe zou varen en ik waste de ramen. Ik vind dit echt een vervelend klusje, dus laat het liever liggen tot mijn vader op bezoek komt. Hij stoort zich er dan aan en maakt ze voor me schoon haha, maar hij komt pas in November en aangezien het echt niet meer kon.. was ik aan de beurt. Verder speelden we en deden we rustig aan. Om half 6 werd Tom opgehaald door zijn collega en bleven Neal en ik samen achter. Na dat Neal op bed lag begon het op Aruba ontzettend te onweren. Met de gedachte dat Tom op het water zat in een FRISC voelde niet goed en dat bleek te kloppen. Tom appte dat ze weer op de kazerne waren en naar huis zouden komen omdat het niet veilig was op het water. Zo eindigden we het weekend alsnog gewoon met zijn drietjes thuis.

Nog meer home changes en een kapotte auto..

Maandag ochtend werd ik gewekt door donder, het onweer was nog niet voorbij. Ik appte Tom die alweer sinds 5 uur op de kazerne was hoe het er voor stond en hij antwoordde dat ze alleen gingen varen als het veilig genoeg was en dat de oefening anders niet door zou gaan. Het bleef nog een tijdje onrustig maar tegen half 11 trok het open en appte Tom dat ze alsnog onderweg waren naar Curaçao. Gelukkig maar voor 5 dagen en vrijdag is hij weer thuis. Neal en ik waren productief, we kochten nieuwe gordijnen en rails (die was kapot gegaan tijdens het ramen lappen) en verf voor de woonkamer. Een van de muren is nu voorzien van een geweldige kleur groen. Thomas (die ook Neal zijn speelgoedkist en leertoren heeft gemaakt) kwam langs om voor mij de gordijnrails op de hangen; boren in beton is niet voor mij besteed ben ik achter gekomen en dit gaf me toch een kleine afbreuk aan mijn independent wonen ego haha. Ik wacht nu nog op een ding en dan is de woonkamer klaar, heerlijk hoe alles steeds meer samen komt! Dinsdag was een OFF DAY. Mijn auto gaf een foutmelding en hierdoor had ik geen vermogen en kon ik dus niet harder dan 20 km per uur rijden. Ook de airco deed het niet en daar stond ik dan aan de kant van de weg met Neal in de bloedhitte. Na de auto een aantal keer aan en uit te hebben gezet zonder verandering, heb ik een vriend van ons gebeld die tevens monteur is op de kazerne. Hij adviseerde mij door te rijden naar de dichtstbijzijnde autogarage want de kazerne was echt te ver weg om zo verder te rijden. Bij de garage aangekomen moest ik de auto achterlaten voor checks, of ik iemand kon bellen.. Shindy zat thuis met een zieke Oann en een aantal andere meiden zijn of in Nederland of hoogzwanger of aan het werk. Voelde me echt even eenzaam. Gelukkig kon Thalia het nichtje van Shindy ons wel komen redden en zij bracht Neal en mij thuis. De middag verliep een stuk beter dan de ochtend wad geweest. Neal en ik maakten havermout appel cupcakes met kaneel (lekker herfstig maar dat mag op 1 oktober 🎃) en we hadden het heel gezellig samen. Fijn om deze dag toch fijn af te sluiten.