Nieuwe blog; Week 44 & 45

Het is zondag avond terwijl ik dit type en zowel Neal als Tom liggen in bed. We hebben een fijn maar druk weekend achter de rug en ik geniet even van de rust om me heen. Afgelopen week ben ik weer bijna elke dag druk geweest met de studie, al het huiswerk en de voorbereidingen voor de komende lesdag zijn klaar en nu is het tijd om jullie bij te kletsen; want oh wat hebben we 2 leuke weken gehad en wat hebben we veel gedaan. Lees je mee?

Onvergetelijke duik ervaring, klimmen bij Casi Bari en aan al het leuke komt een einde; zo ook aan de vakantie van Sven & Boudicca

Waar zal ik beginnen? Ik denk toch wel bij het grootste hoogtepunt, namelijk het duiden samen met mijn broertje Sven. Vanaf het moment dat wij wisten dat wij zouden gaan verhuizen naar Aruba zei Sven; als ik langskom, gaan we wel samen duiken! En woensdag 30 oktober was het zo ver. Ik was best zenuwachtig kan ik je vertellen. Neal was verkouden en had mij een beetje aangestoken. Onder de voorwaarde dat ik meteen zou stoppen als het niet ging reden we om 1 uur richting de ontmoetingsplek. Samen met een ander meisje en haar vriend stapten we aan boord en moesten de andere jongen en ik in de haven het water in om de basistechnieken te leren. Ik heb een jaar geleden eens gedoken en had Sven om een kleine opfriscursus gevraagd, dit hielp want binnen no time zat ik weer aan boord en konden we de zee op. We vaarden naar een plek waar onderwater verschillende wrakstukken lagen en gingen een voor een te water. Eenmaal onder ging het vrij snel niet goed met de vriend van het meisje; hij kreeg zijn ademhaling niet onder controle en besloot op de boot (samen met mijn schoonzusje Boudicca die ook niet mee dook) te wachten tot we klaar waren. Bij mij ging het gelukkig verrassend soepel. Er was veel te zien; verschillende wrakstukken, een rog, veel vissen en koraal en ook een zeeduivel. Ik had eigenlijk maar een doel en dat was een schildpad spotten en deze kwam gelukkig ook voorbij. De tijd vloog en ik genoot van de stilte om me heen, maar vooral genoot ik van de blijdschap en het enthousiasme in Sven’s ogen als ik hem opzocht. Dit was wat hij graag wou doen en met mij wou delen! Duiken is zijn passie, hij heeft al veel duiken gedaan en verschillende duik brevetten gehaald en om dit nu samen te doen is een herinnering om nooit meer te vergeten. Na deze duik heb ik wel besloten het eens vaker te doen, er is zo veel moois te zien. Ik ambieer geen paddy maar gewoon met bezoek eens vaker een duik maken lijkt me leuk. Donderdag 31 oktober brachten we een bezoek aan de aloë vera plantage. Ik was hier nog nooit geweest maar ben dol op de lokale aloë vera producten dus was benieuwd hoe deze gemaakt werden. We kregen een rondleiding bij de plantage en binnen in de fabriek, opzich interessant maar je kon merken dat het doel van de rondleiding verkoop was en dit was een jammer. Verder brachten we natuurlijk ook weer bezoek aan Neal zijn favoriete indoor playground; Hunga. De kleine meneer was de koning te rijk terwijl hij door zijn oom werd rond geduwd in een van de karretjes. Op de een na laatste vakantie dag van Sven en Boudicca bezochten we de Casibari rock formation. Sven een echte Greveling (familie kant van onze moeder) kon zijn lol niet op met het klimmen op de rotsen en Neal ging vrolijk achter hem aan. Hij is echt gegroeid in zijn doen en laten en deze dag bewees dat des te meer. Ik heb maximaal genoten van deze afgelopen twee weken die we samen hebben doorgebracht en dankbaar voor alle herinneringen die we hebben mogen maken. Helaas komt aan al het leuke een einde en zo brachten Neal en ik op woensdag 6 november mijn broertje en schoonzusje naar de airport en zat de vakantie er alweer op.

Een druk maar gezellig verjaardag’s weekend en de kerstboom staat!! 

Hoewel het ook wel fijn is om na een periode van bezoek je huis weer voor jezelf te hebben blijft het afscheid rot, en is het wakker worden zonder de gezelligheid niet leuk.  Gelukkig is het natuurlijk nooit helemaal stil met Neal in huis en bied hij afleiding. Ik sprak een aantal weken geleden een meisje dat nu ruim een jaar op Aruba woont en aankomende zomer terugverhuist. Zij gaf aan dat ze er echt aan toe is om terug te verhuizen na 2 jaar hier gewoond te hebben. Dit verbaasde me want ik heb nog nooit iemand horen zeggen liever terug te willen naar NL dat hier te blijven. Maar ik denk wel dat ik het snap; als je hier bent zonder kind(eren) denk ik dat het toch een stuk eenzamer is. Oké je hebt je vrijheid, maar elke dag vakantie vieren gaat op ten duur ook vervelen. Met Neal heb ik altijd wat om handen en altijd iets te doen en denk dat dit het wel iets makkelijker maakt. Vrijdag 8 november was een feestdag want zowel vriendje Odin was jarig en werd 3, maar ook vriendinnetje Ted is 2 geworden. We hadden dus een erg gezellig verjaardagsweekend met veel taart en andere lekkernijen. Beide verjaardag stond Neal vooraan met zingen en gingen de handjes hoog in de lucht bij het hoera. Ben benieuwd of hij over ruim een maand ook al wat meer snapt dat hij zelf jarig is. Omdat we met Neal zijn verjaardag in New York zijn kunnen we minder lang van onze kerstboom genieten. Daarom besloten we afgelopen zaterdag dat het tijd was en oh wat ben ik blij! De krans hangt aan de deur, de eerste huisjes van het kerstdorp hebben een plekje gekregen en natuurlijk gingen we ook eindelijk de kerstboom optuigen. Tom was thuis en met zijn drietjes hebben we dit gedaan, hoewel na 4 ballen vond Neal het welletjes geweest en besloot Tom hem af te leiden zodat ik verder kon. Ik geniet hier zo van; al die lichtjes en de gezelligheid die het met zich mee brengt. De afgelopen dagen is het weer hier slecht, bewolkt en regen en ookal is het nog steeds 30 graden buiten het voelt toch een beetje herfstig zo zonder de zon en dat maakte dit het perfecte weekend om de kerstboom op zetten. Het weekend sloten we zondag af bij Aruba’s nieuwste aanwinst namelijk de Fly High, dit is een soort monkeytown achtig trampoline park. Buiten Hunga is er op Aruba niet echt iets indoor’s wat ook voor de kleinere kindjes leuk is en dit is waar Fly High goed op inspeelt. Er is namelijk een area voor ‘grote’ kindjes van 5 jaar en ouder en een ruimte voor kindjes van 1 tot 4. Er zijn trampoline’s, glijbanen, giga ballenbakken en veel klimdingen. Neal, maar ook Odin en Oann met wie we waren konden hun geluk niet op. Samen klimmen, spelen en vooral jezelf voor over laten vallen in ballenbak was geweldig. De jongens konden niet blijer zijn en ik denk dat we hier nog vaak terug gaan komen haha.