Week 33

Vrijdag; Vandaag begon het jaarlijkse bloemencorso in Sint-Jansklooster. Voor het eerst in ruim 10 jaar was ik daar niet bij. Om toch nog een klein beetje te genieten van de sfeer, facetimede ik met Gerlize. De prijsuitreiking voor de mooiste wagen heb ik mee gekeken vanafde bank met een livestream, maar dat was het niet hetzelfde. Mijn ouders zaten aan de kant van het parcours en stuurden foto’s. Ik baalde er echt van dat ik er niet bij was, en Neal niet de wagens kon laten zien. Uiteindelijk moet hij natuurlijk ook de liefde voor het corso mee krijgen! Gelukkig heeft Neal met veel aandacht naar de livestream van de avondrondgang gekeken. Ik denk dat het via de tv al overweldigend genoeg voor zijn kleine hoofdje was!

Zaterdag; De wekker ging vroeg, hoewel ik sinds ik mama ben het eigenlijk een normale tijd vind. Ik werd namelijk om 8 uur opgehaald door Emma! Een aantal weken geleden had ze me gevraagd of ik met haar mee wilde naar een introductie duikles. Deze duikles zou wat vanuit de kazerne worden georganiseerd. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit zou gaan duiken, want ik was er volledig van overtuigd dat ik niet meer boven zou komen. Toch won mijn nieuwsgierigheid, en heb ik tegen Emma gezegd dat ik het wel wilde proberen. In mijn achterhoofd hield ik dat ik altijd nog ter plekke kon zeggen dat ik niet wilde. Emma en ik vonden het beide spannend, eenmaal op de locatie aangekomen begonnen we met theorie waarna we op de boot richting de duiklocatie gingen. Op de boot kregen we onze duikuitrusting aan en toen mochten we de rand van de boot overstappen. Die stap was even een dingetje, maar eenmaal in het water waren alle zenuwen weg! We hadden goede instructeurs die de hele groep bijna allemaal een op een begeleiding gaven. Toen we onze oren en bril hadden geklaard en we hadden laten zien dat we bij het verliezen van ons mondstuk wisten wat we moesten doen, konden we echt gaan duiken! Er was gezegd dat we maximaal 9 meter diep zouden gaan vandaag. Hier had ik lachend op gezegd dat ik 4 wel prima vond, maar ook dit veranderde onderwater. Uiteindelijk bleek dat mijn instructeur nog op zijn schouder was getikt omdat we al bijna op de 9,5 meter diepte zaten. De onderwaterwereld was zo bizar mooi dat ik steeds dieper wilde! We hebben veel verschillende vissen en koraal gezien, en als klap op de vuurpijl zijn we ook naar een wrak gezwommen. Ik heb een keer van beneden naar boven gekeken en kreeg bijna een soort dieptevrees. Shit, ik ben echt diep!’ dacht ik, maar direct besloot ik dat ik niet meer omhoog zou kijken en zou genieten van alles wat ik zag! Het was supertof en heb geleerd om eerst iets te proberen en dan pas te roepen of ik ooit ga doen!

Zondag; ‘s Zondags werden we wakker van intense regenbuien. Heel bizar dat ondanks zulke buien het een paar uur later weer strandweer is (hallo regenseizoen). Om 10 uur hadden we afgesproken met Shindy, Gerry en hun kindjes om naar de Donkey Farm te gaan. Helaas viel dit letterlijk in het water en hebben we gewoon bij Gerry en Shindy thuis met de kindjes gespeeld. Trouwens, even een kleine update over Neal: de kleine meneer heeft deze week zowel ‘mamamama’ als ‘dadapapa’gezegd! Zondagmiddag zijn we lekker naar het strand geweest; even heerlijk genieten met zijn drietjes en uiteindelijk sloot een collega met vriendin ook nog aan. Het was een gezellige middag.