Week 12

De laatste waar in Neal en ik met zijn tweetjes waren. Op woensdag de dag dat jullie deze blog online vinden is Tom namelijk al 2 dagen thuis JEEJ! Volgende week zal er denk ik geen blog online komen i.v.m. de vakantie, uiteraard zal ik in de week erna een extra uitgebreide blog schrijven met daar in natuurlijk ook alles over de reis naar Colombia.

Deze week was een fijne week, rustig maar dat mocht ook wel na alle hectiek van vorige week. Benieuwd naar wat we allemaal gedaan hebben? Lees dan snel verder.

De dokter vond wel dat hij een spreekwoordelijke jasje had uitgedaan 

We begonnen de nieuwe blog week met meteen een leuke activiteit op woensdag. Shindy hield vandaag de cakesmash fotoshoot voor Oann zijn eerste verjaardag en Neal en ik mochten daar bij zijn. Thalia het nichtje van Shindy maakte de foto’s en schoot ook nog een paar hele mooie van ons. Zo lief! Ik vind het heel grappig om het verschil in kind te zien, Neal raakte met zijn cakesmash amper de taart aan, en Oann smulde er vrijwel meteen lekker van. Na dat de ballonnen weg waren gewaaid en bijna iedereen wel ergens taart had zitten reden we naar het huis van Shin en Ger om gezellig even samen te eten. Dankzij Willemijn zit ik weer helemaal in het wandel ritme zo ook donderdagochtend, we begonnen de dag met een wandeling bij Eagle beach en speelden even bij de Starbucks want het was al behoorlijk warm geworden en ik had dorst dus een goed excuus voor een iced chai latte. Om 11 uur hadden we een afspraak op de ziekenboeg, door de antibiotica die Neal gebruikt heeft hij uitslag gekregen en de dokter wou deze toch graag even zien. Zij schrok behoorlijk toen ze Neal zag en zei meteen dat ze vond dat hij wel een spreekwoordelijk ‘jasje had uit gedaan’. Zij had hem twee weken geleden natuurlijk nog gezien toen hij voor de eerste keer ziek was maar was zichtbaar ontdaan over hoe hij was afgevallen in de afgelopen weken. Ze controleerde de uitslag, schreef een zalfje voor en controleerde de oortjes op de oorontsteking. De kuur slaat goed aan want van een dubbele zijn we naar een enkele oorontsteking gegaan. We moeten nog  5 dagen langer door gaan met de kuur en hopelijk is hij dan overal van af.

Een druk maar gezellig weekend!

Het weekend begon goed want op vrijdag nam ik Shindy mee om te ontbijten, onder andere als bedankje voor haar hulp vorige week toen ik met Neal in het ziekenhuis zat. Na een best ontbijt die we allebei niet volledig opgekregen, gingen we shoppen. Ik scoorde een rok, 2 tops en schoenen en was aardig tevreden. Om 12 uur kon ik mijn auto ophalen bij de carwash en voelde ik mij weer helemaal het vrouwtje met mijn nieuwe kleren en schone auto. Om 2 uur reed ik opnieuw naar Oranje stad maar dit keer voor een serieuze afspraak. Op dit moment kan ik er nog weinig over vertellen behalve dat het een positief gesprek was, maar later gaan jullie hier hopelijk meer over horen. Zaterdag ochtend zaten Shin en ik met de kids al om kwart over 8 op het strand, hier hebben we samen ontbeten op zijn Amerikaans met wafels, eitjes en worstjes. Vandaag was het ook weer tijd voor peutergym, het is zo leuk om te zien dat Neal nu al zo veel meer uitprobeerde en ontdekte in verhouding tot de eerste keer dat we naar de gym gingen. Toch fijn dat de ontwikkeling zelfs in de onrustige weken als die we hebben gehad met koorts en ziek zijn niet stilstaat. In de middag heb ik Neal’s kamer veranderd, ik scoorde nog een nieuw gordijn (er hing zo’n goedkoop IKEA gordijn) een mooie zandkleurige met dieren. Ik was helemaal in mijn nopjes vooral omdat het gordijn de aller laatste was en daarom dik!!! in de korting was. Na een heerlijk ontbijt buiten de deur was mijn humeur zondagochtend na weer een bizar slechte en brakke nacht een stuk beter. We wandelden langs het strand en bij thuiskomst keken we de nieuwe film over Willy Wonka. Er werd veel in gezongen en gedanst en daardoor vond Neal het ook boeiend om te kijken, afwisselend met lekker spelen keken we samen de film en was echt een fijne zondag.

Een flinke tegenvaller..

Maandag was het eindelijk tijd om Tom op te halen, hoewel hij in Nederland 8/9 weken op oefening is en het nu maar 3 weken waren leken ze oneindig te duren. Alles rond om Neal maakte dat ik hem nog meer dan normaal gemist heb. Toch kwam er een behoorlijke domper en vielen alle plannen in duigen want het vliegtuig waar de mannen vanuit Amerika mee naar huis zouden vliegen bleek op Sint-Maarten kapot te zijn… het mankement kon helaas niet een twee drie gemaakt worden, en er moest een onderdeel over gevlogen worden. Je ziet de bui al hangen? De mannen werden onder gebracht in een all-in resort terwijl Aruba vol zat met oververmoeide partners en verdrietige kids die nog 1 en misschien wel 2 dagen langer op man en papa moeten wachten. Ik had weinig vertrouwen dat ze dinsdag wel thuis zouden komen, maar het geluk was aan onze zijde en dinsdagavond (laat) waren we weer met zijn drietjes herenigd. Hoewel Neal natuurlijk al sliep, was het een fijn weerzien met Tom en zijn we blij dat hij er weer is!